Galibi tour

En zo schrijf ik nu mijn 8e blog over de tour naar Galibi die ik heb gemaakt.

Natuurlijk gaat niets zoals gepland in Suriname, dus pak ik gelijk al de verkeerde bus. Enigzins wel logisch though, gezien er niemand duidelijk van Blue Frog is bij hotel Toracica. Maar waarom dan ook daar afspreken?

Anywho, na op de goede bus te hebben geswitcht en kennis te hebben gemaakt met 3 meiden waarvan 1 het gymnasium doet en 2 op de universiteit zitten ga ik verder naar Albina vanaf Stolkersijver (met een leuke Poolse stagiere). Nu dan daar te zijn aangekomen na het ontbijt, kopen we nog wat spullen en krijg ik na nog wat ''spack'' me bagage terug in het park waar we de boot pakken naar Galibi.

Na de lunch te hebben voltroffen in Galibi, maakten we rond half 5 nog een dorpswandeling waarbij ik voor me broertje een souvenir heb gekocht en doen we nog een soort van dierentuin aan (foto's volgen later, ik ben overigens niet de enige Nederlander die zo handig is met een camera, maar de foto's ga ik dus via via doen en nog vandaag in Paramaribo de goede geheugenkaart proberen te krijgen en de oude te laten zien). Ook heb ik de tour informatie vertaald voor onze Oostenrijkse vrienden naar het Engels (en nee ma, het was overduidelijk geen goede studiekeuze geweest).

Toen zijn we 's avonds nog naar een muziek event geweest waar de mannen muziek maakten en zongen en de vrouwen dansten en wij ook zelf nog wat mochten doen (which kinda was funny).

Toen gingen we eten na nog wat ''vrijwillig geld'' te hebben gegeven en toen naar bed. Lang duurde dat niet overigens, want om 2 uur werden we al weer wakker gemaakt door de gids om om 3 uur op de boot te stappen om de schildpadden te gaan bekijken. We hebben 2 verschillende soorten schildpadden een gat zien graven, eieren erin zien doen in ''trance'' en het dichtmaken. De laatste zagen we ook nog vertrekken.

De laatste dag hadden we omstreeks 9 uur ontbijt waarna we rond 11 uur in St Laurent nog waren tot half 1 (ijsje gekocht en oude gevangenis gezien).

En toen gingen we weer terug. We zijn niet naar de kostgrondjes geweest.

Right, en nu nog het andere gedeelte: namelijk de spirualiteit.

Ik heb naast al dit in Galibi ook een boek gelezen boedisme en meditatie en mijn laatste informatie voor mijn psycholoog over Suriname is compleet. Hem ga ik dus over Suriname vertellen.

Wat ik nu weet is dat ik vrede met mijn leven kan hebben, maar helaas zit er wel een deadline aan dat andere vast nu (of ik ben al te laat). Dit gaat mijn verdere verloop van mijn leven betekenen (let's call it destiny).

Als ik schrijf in mijn schrift voel ik mij bezorgd, onzeker. Want wat wil ik nou? There's just one way to find out right?

Ik ben nu trouwens dus geen vrijwilliger meer dus zal ik me vooral nog met de kinderen in het water gaan bezighouden. Gisteren was de 1e keer dat ik echt met de kinderen intereactie had en me er goed bij voelde.

Ik ben redelijk moedeloos door mijn gebrek aan slaap en mijn muggenbulten (dat laatste is nu al minder). Toch weegt het zwaar voor mij nu niet in Nederland te zijn. Wel weet ik dat ik dit verhaal misschien wel kwijt wil aan de meest onwaarschijnlijke mensen in Nederland, namelijk mijn...(niets komt, nog niet).

Ik weet wat er gaat gebeuren in Nederland en dat ik dat nodig heb. Nederland gaat meer belangrijk dan ooit tevoren voor mij worden. Toch is het moedeloos om daarop te moeten wachten. Gelukkig is er ook goed nieuws: er komen misschien 2 (jawel, single) stagieres hierheen naar de kinderboederij, want het bevalt ze niet bij Stichting Flora (en who can blame them na wat ze mij hebben verteld).

Jullie zullen me nog horen over Blanche Marie en daarna...god mag het weten.